Y crynodeb - "Olesya", stori AI Kuprin

Ysgrifennwyd y stori "Olesya" Kuprin (crynodeb byr ohoni isod) yn 1898. Mae'r gwaith hwn yn eithaf cyflym, cyn iddi gyhoeddi'r straeon byrion.

Disgrifiad byr. "Olesya" (pennod 1 -3)

Fe wnaeth yr arwr, meistr Timofeevich, y dynged orfodi am chwe mis i ymgartrefu mewn pentref anghysbell ar gyrion Polissya. Yr unig adloniant sy'n hela gyda Yarmola, ysgubwr wedi'i llogi yn lleol. Fodd bynnag, ceisiodd yr arwr ddysgu Yarmolu y llythyr diflastod, ond ni ddangosodd lawer o ddiddordeb yn y feddiannaeth hon. Unwaith y bu sôn am ryfeddodau lleol. Dywedodd Polesovshchik ei bod yn arfer byw yn y pentref yn wrach gyda bachgen, ond roedd y gwerinwyr yn eu gyrru allan, oherwydd bod gan un fenyw blentyn ac roedd y pentrefwyr yn cyhuddo'r wrach gyfan. Ychydig ddyddiau'n ddiweddarach fe gollodd y meistr ei ffordd yn y goedwig ac aeth allan i'r swamp, lle gwelodd bwtyn ar stilts. Aeth i mewn, gofynnodd am ddŵr ac eisiau siarad â'r wladwriaeth, ond nid oedd yr hen wraig yn gymdeithasol a dechreuodd ei anfon allan. Gan ei fod ar fin gadael, efe aeth i mewn i ferch du-haen uchel a gofynnodd iddo ei hebrwng i'r ffordd. Fe wnaethom gyfarfod, mae'n troi allan, mae'n Olesya.

Disgrifiad byr. "Olesya" (penodau 1 -3)

Mae'r gwanwyn wedi dod. Nid oedd yr arwr wedi cwrdd â Olesya ers amser maith, ond roedd yn dal i feddwl amdani. Cyn gynted ag y daeth y ddaear i ben, daw eto i'r cwt ar y pant. Ar y dechrau, roedd Olesya wrth ei bodd ag ef, ac yna drist wrth ei bod hi'n dyfalu arno ar y mapiau. Dangoswyd nad yw'r arwr yn berson drwg, ond yn wan iawn ac nid yw ei eiriau yn feistr. Mae'n aros am ei gariad mawr gyda'r wraig o glybiau, ond mae'r wraig oherwydd y cariad hwn yn disgwyl cryn drist a chywilydd yn y dyfodol agos. Mae Ivan Timofeevich yn gofyn i'r ferch beidio â chredu mewn ffortiwn yn dweud, oherwydd bod y cardiau'n aml yn gorwedd. Ond mae Olesya yn ateb mai ei ddisgwyl yw'r gwir.

Ar ôl cinio syml, mae Olesya yn hebrwng y meistr. Roedd yn meddwl pa mor ddrwg oedd yn digwydd. Mae'n gofyn i Olesya gywiro. Mae'r ferch yn cytuno, yn torri ei law â chyllell, ac yna'n atal y gwaed mewn cynllwyn. Ond nid yw'r meistr yn ddigon, mae'n gofyn mwy. Yna mae'n rhybuddio y gall hi orfodi ei ewyllys yn llwyr, a bydd yn disgyn. Maen nhw'n mynd ymhellach, ond mae Ivan Trofimovich yn troi drwy'r amser ar fan fflat ac yn disgyn i lawr, sy'n golygu bod merch yn chwerthin yn fawr.

Ar ôl hynny, roedd y meistr yn aml yn ymweld â choet y goedwig. Sylwodd fod Olesya yn glyfar iawn, roedd ganddi araith ffigurol a chymwys, er na allai ddarllen ac ysgrifennu. Eglurodd harddwch y goedwig ei bod hi wedi bod yn dysgu popeth gan ei nain, pwy oedd yn berson anarferol.

Unwaith y bu sôn am y dyfodol, p'un a oedd Olesya eisiau priodi. Atebodd na ddylai hi fod yn briod, oherwydd ei fod yn wahardd mynd i'r eglwys. Nid yw holl bŵer eu math o Dduw, ond ohono . Ac mae Duw, i'r lwyth olaf, yn flinedig i oedrannau. Barin yn anghytuno, mae'n perswadio Olesya i beidio â chredu yn y dyfeisiadau hyn i neiniau. Mae'r ferch wedi aros ar y farn. Nid yw Yarmola yn cymeradwyo gwasgoedd y barin i wrachod.

Disgrifiad byr. "Olesya" (penodau 4 -10)

Unwaith y bydd Ivan Trofimovich yn canfod Olesya mewn hwyliau drwg. Mae'n ymddangos bod y rhingyll yn ymweld â hwy yn y cwt ac yn gofyn i adael ei ardal. Cynigiodd Barin ei gymorth. Gwrthododd Olesya hi, ond cytunodd ei mam-gu.

Mae Barin yn galw'r rhingyll iddo, yn ei drin ac yn rhoi gwn iddo. Mae'n gadael y merched yn unig dros dro. Ond mae perthynas y meistr, neu banci, fel y mae ei fentrefwyr lleol yn galw, gyda difetha Olesya. Mae'r ferch yn ei gyfarfod yn anghyfeillgar, nid ydynt bellach yn cerdded drwy'r goedwig, ond mae'n parhau i ymweld â'r cwt.

Fe ddaeth Ivan Trofimovich yn sâl ac nid oedd pythefnos yn dod i Oles. Cyn gynted ag y bydd yn adfer, mae'n ymweld â'r ferch ar unwaith. Mae hi'n cwrdd â hi gyda llawenydd. Mae'n gofyn am ei iechyd, mae'n mynd i'm gweld. Mae Ivan Trofimovich ac Olesya yn cyfaddef ei gilydd mewn cariad. Mae Olesya yn esbonio ei bod yn oerfel trwy geisio osgoi cysylltiadau, ond, yn ôl pob tebyg, ni fyddwch yn dianc rhag dynged. Mae'n amlwg ei bod hi'n barod ar gyfer yr holl drafferthion a ragwelwyd gan ei ffortiwn yn dweud, oherwydd hi yw'r wraig hon o glybiau. Addawodd Ivan Trofimovich na fyddai byth yn difaru unrhyw beth.

Disgrifiad byr. "Olesya" (pennod 11-14)

Mae'r meistr yn synnu i sylwi, yn wahanol i'w berthynas flaenorol, nad yw wedi diflasu gydag Olesya. Mae'n syfrdanol gweld ei bod yn cael ei rhoi â sensitifrwydd a thact naturiol naturiol. Ond mae ei swyddfa yn dod i ben yma, ac yn fuan mae'n rhaid iddo adael. Mae am briodi merch. Ond mae hi'n gwrthod. Mae hi'n dweud ei bod hi'n anghyfreithlon ac na allant adael ei nain. Yn ogystal, nid yw'n dymuno cysylltu â'i Vanya gyda'i dwylo a thraed - yn sydyn bydd yn syrthio mewn cariad â menyw arall. Yna, pan fydd Ivan Trofimovich yn cynnig mynd â'i nain ag ef, mae Olesya yn gofyn diolch iddo, byddai'n hoffi iddi ymweld â'r eglwys. Dywed Ivan y byddai'n hoffi.

Mae Olesya yn penderfynu am ei chariad i fynd i'r eglwys. Ond mae'r plwyfolion yn sylwi arno ac yn dechrau ei ffugio. Ymosodir ar yr eglwys gan dorf o ferched, maen nhw'n dechrau curo a thynnu ei dillad, taflu cerrig ar ei hôl hi. Mae Miraculously Olesya yn llwyddo i ddianc a dianc, ond yn olaf mae hi'n bygwth y dorf yn fawr. Mae'r arwr yn neidio i'r cytiau, lle mae'n dod o hyd i'r Olesya diflasus mewn deliriwm. Dywed nad yw bod gyda'i gilydd yn dinistrio. Mae angen iddo ef a'i fam-gu adael: os bydd rhywbeth yn digwydd, byddant yn eu beio ar unwaith. Yn ystod y nos, dros y pentref roedd hi'n bwrw glaw, roedd y pentrefwyr yn marw o fara. Rwy'n rhedeg yn rhy hwyr, roedd y cwt yn wag ...

Un o hynod stori Kuprin yw bod elfennau'r mystical, mysterious yn cael eu gwisgo i mewn i lein realistig, a hefyd lliwio gwerin yn cael ei ychwanegu. Daeth y stori i mewn i clasuron llenyddiaeth Rwsia, caiff ei astudio yn yr ysgol. Nid yw'r crynodeb (Kuprin, "Olesya") yn rhoi cyfle i asesu harddwch barddonol y gwaith hwn. I'w fwynhau, darllenwch y stori gyfan.