"Mae'n well i llwgu na bwyta ofnadwy." A yw'n well bod yn ei ben ei hun? P'un a hawliau O. Khayyam?

I miloedd o flynyddoedd o fodolaeth ddynol ar ddiwylliant cyffredinol y ddaear wedi cronni cyfoeth o wybodaeth yn y maes o nodweddion y berthynas rhwng aelodau o gymdeithas. Fel un o'r doethion Dwyrain, "Mae'n well i llwgu na bwyta erchyll", mae'n well i fod yn ei ben ei hun nag i gyfathrebu â'r annheilwng.

Ystyriwch heddiw hun aphorism hwn, a thynged yr awdur.

Pwy ddywedodd y geiriau hyn?

Mae'r geiriau "Mae'n well i llwgu na bwyta ofnadwy," "gwell i fod yn ei ben ei hun nag ymhlith pobl anghyfartal chi" wedi'u hysgrifennu gan adnabyddus bardd Dwyrain Omar Khayyam.

Cafodd ei eni yn Persia, roeddwn yn byw bron i fil o flynyddoedd yn ôl, enw iddo'i hun fel mathemategydd enwog a seryddwr. Trwy gydol ei fywyd, ysgrifennodd Omar Khayyam quatrains byr, a elwir Rubaiyat.

Yn yr adnodau hyn, mynegodd ei athroniaeth o fywyd. Mae bod yn fardd o ddiwylliant Mwslemaidd, nad oedd yn rhannu'r rhan athrawiaethol o ddarpariaethau'r grefydd hon yn amheus am y cynllun dwyfol Duw, rhoddodd ei hun i fyny at pesimistiaeth, gwylio i enghreifftiau o anghyfiawnder ac is.

bardd athroniaeth y Dwyrain

Drwy eu sefyllfa mewn bywyd, ei fod yn debygol o gau ffigurau o'r Dadeni, a oedd hefyd yn ceisio gydol ei oes i brofi person yr hawl i adeiladu eu tynged eu hunain ac yn newid y byd o'n cwmpas.

Yn wir, mae'r penillion Omar Khayyam yn cael rhyw fath o "ail eni" yn y byd gorllewinol pan fydd y ganrif cyn iddynt ddechrau i gyfieithu i'r Saesneg yn feirdd y Gorllewin. Oherwydd y diddordeb yn y personoliaeth yr awdur Persian pell, ei ailddarganfod a'i gyflawniadau mathemategol a seryddol, felly nawr enw'r person yn hysbys i unrhyw gariad addysgedig o lenyddiaeth.

"Mae'n well i llwgu na bwyta erchyll" yn well, mae'n troi allan un? Beth mae'r ymadrodd hwn?

rubai Bach O. Khayyam, sy'n dangos bod angen i chi ddewis eu cylch eu hunain o ffrindiau yn ofalus, wedi bod yn destun dadlau ers peth amser. Wedi'r cyfan, mae pobl - yn fod gymdeithasol, mae'n byw mewn cymundeb gyda'i gyfeillion, mor aml mae'r unigrwydd yn annioddefol iddo.

Pam fod y bardd o hynafiaeth yn cynnig preifatrwydd fel arbed gweddill yr ynys ar gyfer pob un ohonom?

Byddwn yn ceisio ateb y cwestiwn hwn.

Noder bod hyn yn gerdd (fel lluoswm gwir athronydd) yn cynnwys cyfyng-gyngor rhesymegol: "i fod gydag unrhyw un," neu "i fod yn ei ben ei hun" (dyfynnwch y llinell olaf y gerdd: "Gwell i fod yn ei ben ei hun na gyda dim ond unrhyw un").

Wrth gwrs, dewis arall teilwng: Nid nag i gyfathrebu â phobl na fydd yn deall nac yn gwerthfawrogi, a yw'n well i aros yn dawel a myfyrdod? Wedi'r cyfan, byddai opsiwn o'r fath yn cael ei orau i bawb, nid yw e?

Weithiau cyhuddo O. Khayyam o haerllugrwydd gormodol, am ei ymadrodd: "Mae'n well i llwgu na bwyta ofnadwy" yn well na neb yn ei wneud. Beth? A yw'r bardd yn ein galw i ymatal rhag bwyd?

Na, bydd yn debygol o ddysgu eglurder mewn bwyd (sydd yn gyffredinol yn bwysig iawn i ni, bobl y 21ain ganrif) ni. Mae'n well i llwgu na bwyta bwydydd â GMOs, mae'n well i ymatal rhag bwyd, beth i'w fwyta cynnyrch oddi wrth y "McDonalds".

Roedd y bwyd a'r dewis o ffrindiau i fod yn picky, yna ni fyddwch yn aros am glefyd difrifol a phobl sy'n agos i chi, peidiwch â bradychu eiliad anodd.

Mae'r bardd yn dal i fod yn iawn. A doethineb hwn yn dod o ddyfnderoedd canrifoedd.

Pa mor berthnasol heddiw Dwyrain doethineb?

dyfyniadau Wise a dywediadau bob amser yn berthnasol - a 1,000 o flynyddoedd yn ôl, a heddiw, yn yr oes hon o dechnoleg gyfrifiadurol. Mae'r dyn yn ddyn, felly rubai dawel O. Khayyam bob amser yn dod o hyd i'w darllenwyr. Ac yn ein hamser, pan fydd y sylwadau byr canfyddedig llawer gwell na'r ysgrifau swmpus o Tolstoy a Dostoevsky, hyd yn oed yn fwy felly.

Felly darllenwch y bardd anfarwol Persian a chael pleser o fod yn gweithio! Ac yn bwysicaf oll - chwiliwch am gylch o ffrindiau go iawn a fyddai wedi deall ac yn gwerthfawrogi!